ضوابط مرتبط با ساختارهای دارای کد حریق در دیوارهای جدا کننده
ضوابط مرتبط با ساختارهای دارای کد حریق
لایه های پوششی
در دیوارهایی که کد حریق در آن ها مطرح است، از صفحات گچی نوع FR یا FM استفاده می شود. ضخامت و تعداد لایه های پوششی بر اساس کد حریق مورد نظر تعیین می شود.
درز انقطاع
در ساختارهای دارای کد حریق، درزهای انقطاع از طریق اجرای اتصالات کشویی لغزان تامین می گردند.
بازشوها
در اجرای ساختارهای مقاوم در برابر حریق، یکی از نقاط ضعف مهم، بازشوها می باشند. مواردی نظیر درها و دریچه های بازدید باید با جزئیات ویژه اجرا و در برخی موارد از نوع مقاوم در برابر حریق انتخاب شوند و میزان مقاومت در برابر حریق مساوی با ساختار دیوار داشته باشند.
تاسیسات
نفوذ کابل برق در دیوارهای مقاوم در برابر حریق در صورتی مجاز است که کابل به صورت تک بوده و محل نفوذ آن کاملا توسط مالت گچ (یا مواد مشابه نظیر چسب گچی پنل )پرلفیکس(به همراه پشم سنگ فشرده)پر و مسدود گردد.
در ساختارهای دارای کد حریق، باید محل قوطی های برق را با تمهیداتی در برابر نفوذ حریق محافظت نمود. دیوارهای جداکننده با عایق حداقل B2 یا بدون عایق: در این نوع ساختارها، باید پشت قوطی های برق را با استفاده از صفحات گچی یا مالت گچ، با ضخامت معادل لایه های پوششی دیوار، پوشاند و محافظت نمود. برای دیوارهای جداکننده ای که صرفا دارای یک ردیف سازه هستند، می توان ناحیه پشت قوطی برق را با استفاده صفحات گچی یا لایه پشم معدنی به ترتیب زیر پوشش داد:
صفحات گچی با ضخامت معادل لایه های پوششی دیوار، به ارتفاع از کف تا حداقل 50 سانتیمتر بالاتر از بالاترین قوطی برق و از طرفین تا دو استاد مجاور، به وسیله بتونه درزگیر یا با استفاده از پیچ پنل به پنل، بر روی صفحه پشتی دیوار اجرا می شود.
لایه پشم معدنی از نوع S، به ارتفاع از کف تا حداقل 50 سانتی متر بالاتر از بالاترین قوطی برق و از طرفین تا دو استاد مجاور، بر روی صفحه پشتی دیوار اجرا می شود (به نحوی که در جای خود محکم و ثابت بماند). حاصل ضرب ضخامت لایه پشم معدنی مصرفی (به سانتی متر)در چگالی آن (به کیلوگرم بر متر مکعب)باید حداقل180 شود. توجه شود که قسمت فشرده شده لایه عایق در پشت قوطی برق، باید دارای ضخامت حداقل 30 میلیمتر باشد.
دیوارهای جداکننده ساخته شده بر اساس استانداردDIN4102-4 ، دارای عایق پشم معدنی با نقطه ذوب حداقل1000 درجه سانتیگراد:
لایه عایق تعریف شده برای حفاظت در برابر حریق، به طور معمول و بر اساس استاندارد اجرا شده، با این توضیح که قسمت فشرده شده لایه عایق در پشت قوطی برق، باید دارای ضخامت حداقل 30 میلیمتر باشد.
نکته مهم
در دیوارهای دارای عملکرد صوتی و یا دارای کد حریق، نصب پشت به پشت قوطی های برق مجاز نیست.
لایه عایق
یکی از نکات قابل توجه در اجرای لایه عایق، مهار آن در مقابل فرو افتادگی است. برای حصول اطمینان از استقرار لایه عایق در محل خود، تخته های عایق باید بین استادها فشرده شوند.
توصیه می شود که از لایه عایق به صورت یکپارچه استفاده شود. در صورت وجود درز انقطاع، نباید شکاف، درز و یا فاصله خالی بین قطعات عایق وجود داشته باشد. همچنین، اصول حصیرچینی در نصب لایه عایق باید رعایت شود.
ضخامت، چگالی و سایر خواص لایه عایق پشم معدنی مصرفی بر اساس کد حریق مورد نظر تعیین می‌شود. در برخی ساختارها، ممکن است از عایق های با مشخصات خاص استفاده شود (به عنوان مثال، دارا بودن دمای ذوب بالاتر از 1000 درجه سانتیگراد).
درزگیری
در ساختارهای دارای کد حریق، درزگیری بسیار حائز اهمیت است. کلیه منافذ و راه های عبور آتش باید به طور کامل پر شوند، به نحوی که ساختاری نفوذ ناپذیر و یکپارچه حاصل شود (ساختار باید کاملا آتش بند شود).
توجه به درزهای میان صفحات و محل نفوذ پیچ ها اهمیت ویژه داشته و درزها و سر پیچ ها باید با بتونه درزگیر کاملا پر شوند.
در ساختارهای چند لایه، درزگیری لای ههای زیرین با بتونه درزگیر الزامی است. استفاده از نوار درزگیر برای درزگیری لایه های زیرین ضرورت ندارد.
محل اتصال دیوار به عناصر پیرامونی باید با بتونه درزگیر کاملا پر شود، به نحوی که هیچ گونه روزنه ای برای نفوذ حریق وجود نداشته باشد. توجه شود که نوار فومی )یا خمير درزبند( که برای صدابندی به کار می‌رود، بايد حداقل از نوع B2 بوده و به ضخامت حداقل5 میلی متر توسط بتونه درزگير کاملا پوشانده شود. عدم رعايت جزئيات اخير، موجب ذوب شدن نوار فوم (یا خمیر درزبند)و باز شدن روزنه ای جهت نفوذ آتش خواهد شد.
گچ پوششی
در ساختارهای دارای کد حریق، اجرای لایه گچ پوششی به ضخامت حداقل 2 میلی متر بر کل سطح صفحات توصیه می شود.
بارگذاری
در ساختارهای دارای کد حریق، اتصال بار به دیوار مجاز نبوده و هر گونه بار فقط باید به سازه بنا متصل گردد.
اتصال سقف کاذب به دیوار
هر گونه ساختار سقف کاذب که دارای کد حریق 30 تا 90 دقیقه باشد می تواند به دیوار جداکننده متصل شود، مشروط بر این که هر دو ساختار دارای کد حریق مشابه باشند. در این صورت سطح دیوار (در محل اتصال) باید کاملا صاف بوده و لایه پوششی سقف باید کاما به آن بچسبد و درزگیری شود، به نحوی که هیچ گونه روزنه ای برای نفوذ حریق وجود نداشته باشد. در صورتی که سطح دیوار صاف نباشد، باید با تمهیدات مناسبی اصلاح شود.
اتصال دیوار به سقف کاذب
اتصال دیوارهای خشک به سقف کاذب دارای کد حریق، باید به نحوی باشد که در صورت فروریزی دیوار بر اثر وقوع حریق، نیروی اضافه ای از سوی دیوار به سقف وارد نشود. در این رابطه راه حل های زیر وجود دارد:
ساختار با کد حریق از پایین سقف کاذب: در این حالت، لای ههای پوششی دیوار نباید به رانر فوقانی متصل شوند؛ لیکن باید تا سقف کاذب ادامه یافته و کاما به آن بچسبند و درزگیری شوند.
ساختار با کد حریق از بالای سقف کاذب/ ساختار با کد حریق از پایین و بالای سقف کاذب: در این حالت، دیوار باید با اتصال کشویی (با امکان حرکت حداقل 15 میلیمتر) به سقف کاذب متصل گردد.
در صورتی که احتمال بروز خیز بیش از ۱٠ میلیمتر در سقف سازه ای وجود داشته باشد، باید با جزئیات ویژه، اتصال کشویی لغزان در محل اتصال دیوار به سقف اجرا نمود. توجه شود که در برخی جزئیات، از رانر ویژه با بال بلند استفاده شده که در این صورت، استادها باید حداقل به اندازه خیز مورد انتظار، کوتاه تر بریده شوند.
نکته فنی
در صورتی که دیوار جداکننده دارای کد حریق باشد، اتصال آن به سقف کاذب در صورتی مجاز بوده که سقف کاذب دارای کد حریق معادل یا بیشتر باشد.
اتصال دیوار به کف
در دیوارهای دو لایه، در صورتی که لایه دوم با فاصله از کف اجرا شود (نظیر حالتی که قرنیز توکار یا عایق کاری سرویس های بهداشتی اجرا می شود)، باید یک لایه نوار محافظ از پنل معادل لایه پوششی، در داخل رانر و پشت لایه اول اجرا شود.
